Ulica Woźna w Poznaniu

---

Historia

Ulica Woźna, znana ze swojej bogatej historii, została wytyczona w 1253 roku równocześnie z lokacją miasta. Stanowiła ona trakt, który wychodził z centralnej części wschodniej pierzei Starego Rynku ku Garbarom. W średniowieczu oraz w okresie I Rzeczypospolitej, nosiła charakter usługowy, gdyż zapewniała dojazd z tyłu do posesji zlokalizowanych przy ulicach Wielkiej i Wodnej.

Istotnym elementem tej ulicy był główny rynsztok miejski, który odprowadzał nieczystości poprzez otwór w murach miejskich do rzeki Warty. Przez długi czas, aż do końca XV wieku, wzdłuż ulicy przeważały zabudowania gospodarcze. Jedynym wyjątkiem była murowana łaźnia Feterniklów, która udostępniała swoje usługi czeladzi oraz ubogim bez opłat, obok tego znajdowały się również publiczne ustępy oraz niewielka kamienica na narożniku ulicy Ślusarskiej.

Na końcu wschodnim ulicy mieściła się kat miejski, a w małym domku przy murach z kolei zamieszkiwał woźny, co tłumaczy nazwę tej urokliwej ulicy.

Obiekty

W okresie międzywojennym w Poznaniu, przy narożniku ulicy Ślusarskiej, zwracała na siebie uwagę obecność jednego z nielicznych w mieście sklepów specjalistycznych z bronią myśliwską. Należał on do Tadeusza Jaruszewskiego, który z dumą prowadził swoją fabrykę broni. W sąsiedztwie znajdowała się hurtownia kolonialna, prowadzona przez Stanisława Barełkowskiego. Pod numerem dziewiętnastym swoją działalność rozwijała hurtownia kapelusznicza Bolesława Hahna, a pod dwunastym można było spotkać dom towarowy z dywanami, własności Kazimierza Kużaja – powstańca wielkopolskiego oraz członka Straży Ludowej.

W tym samym budynku, przez krótki czas, istniał oddział Państwowej Szkoły Sztuki Zdobniczej. Warto także wspomnieć, że pomiędzy Garbarami a ulicą Mostową znajdował się Związek Weteranów. Na rogu ulicy Klasztornej stała kamienica należąca do drogisty Józefa Czepczyńskiego, a pod numerem dziesiątym mieściło się przedstawicielstwo Fabryki Filców Potok & Weinberg z Łodzi.

Po zakończeniu II wojny światowej, w budynku pod numerem 44 zagościł kabaret Tey. Przy numerze szóstym do dzisiaj funkcjonuje Pracownia Lutnicza Niewczyk & Synowie, będąca najstarszą tego typu pracownią w Polsce. Dodatkowo, przy ulicy obecnie znajduje się pięć zakładów pogrzebowych, które świadczą usługi dla lokalnej społeczności.

Transport

Od samego początku istnienia tramwajów w Poznaniu, które miało miejsce w roku 1880, ulica Woźna była kluczowym elementem transportu miejskiego, gdzie kursowały tramwaje konne. System ten przeszedł znaczną transformację, gdy w 1898 roku linia ta została zelektryfikowana, co oznaczało nową erę w komunikacji w mieście.

Jednakże, w 1902 roku, sytuacja uległa zmianie. Po zaciekłej budowie nowych, jednokierunkowych odcinków torowisk w sąsiednich ulicach Wodnej oraz Wielkiej, zadecydowano o likwidacji torowiska na ulicy Woźnej. Ta decyzja oznaczała koniec obecności tramwajów na tym odcinku, który nigdy już nie powrócił do dawnej chwały z tramwajami.

---

Oceń: Ulica Woźna w Poznaniu

---