Ulica Zamkowa w Poznaniu

---

Historia i obiekty

Historia Traktu, który dziś znamy jako Ulica Zamkowa, sięga średniowiecza, kiedy to został on wytyczony na tzw. Podgórcze, które obejmowało dwa kwartały zabudowy rozciągające się od Rynku aż po mury zamkowe. W czasach dawnych jego przebieg nieznacznie różnił się od obecnego. Na części przyrynkowej osiedlili się przede wszystkim kramarze, krawcy oraz budnicy, podczas gdy przy samych murach żyli ludzie z niższych warstw społecznych, często bez stałego zatrudnienia.

Współczesna forma ulicy od zawsze odgrywała kluczową rolę w poznańskim świecie gastronomi. Znajdowało się tu dużo restauracji, a tradycja ta przetrwała do dnia dzisiejszego. Przed wybuchem II wojny światowej królowały tu głównie lokale niskokosztowe. W XIX wieku przy ulicy z powodzeniem funkcjonowało kilka szynków oraz dwie renomowane restauracje: Korzeniowskiego i Stillera, przy czym ta ostatnia zbankrutowała w wyniku nieprzemyślanych decyzji finansowych. Miejscem spotkań wyzwolonej młodzieży była natomiast restauracja Sujeckiego.

W okresie międzywojennym w jednym z budynków z 1903 roku mieścił się urząd stanu cywilnego, który obecnie zlokalizowany jest w budynku Wagi Miejskiej. W 1939 roku, podczas prac związanych z kanalizacją, odkryto pod ulicą drewniane rury wodociągowe, będące pozostałością rurociągu, który założył Edward Raczyński w 1841 roku.

Kamienica pod numerem 5, będąca własnością Stanisława i Konstancji z Ziołeckich Sławskich od 1889 roku, stała się ważnym punktem życia towarzyskiego Polaków. To w tej lokalizacji wychowali się Roger Sławski oraz Maria Wicherkiewiczowa. Regularnymi gośćmi tego miejsca byli dr Bolesław Krysiewicz i Stefan Cegielski, syn Hipolita. W budynku działała księgarnia Juliusza Munka, wydawcy wielu dzieł literatury polskiej. Pod numerem 7 gromadzili się poznańscy komuniści i działacze rewolucyjni; w tym miejscu powstał jeden z klasowych związków zawodowych, a na przełomie lat 1920/1921 zawiązał się okręgowy komitet Komunistycznej Partii Polski na Poznańskie i Pomorze. W latach 1923-1926 przy ulicy funkcjonował Uniwersytet Robotniczy. Prawdopodobnie to w tym domu wcześniej zainaugurowano działalność czytelni (1823), która stała się zalążkiem późniejszego Kasyna Polskiego. Bywali tam m.in. Jędrzej Moraczewski, Cyprian Jarochowski, Wiktor Kurnatowski, Karol Libelt, Karol Marcinkowski oraz Teodor Teofil Matecki. W wyniku tych spotkań powstały pomysły na powołanie Teatru Polskiego oraz Bazaru.

Na rogu Starego Rynku znajduje się kamienica, która niegdyś należała do Cyryla Ratajskiego. Wzdłuż ulicy możemy podziwiać wiele wartościowych architektonicznie budynków, w tym:

• nr 1-2 z około 1880, odbudowany w latach 50. XX wieku,
• nr 3 z 1881,
• nr 4b z początku XIX wieku, odbudowany około 1950 według projektu Bogdana Mrozka,
• nr 5 z początku XIX wieku, odbudowany w 1949 według projektu Aleksandra Holasa,
• nr 7/7a z 1880.

---

Oceń: Ulica Zamkowa w Poznaniu

---