Parafia Matki Bożej Nieustającej Pomocy, św. Marii Magdaleny i św. Stanisława Biskupa w Poznaniu

---

Historia

Związek z powołaniem nowej parafii ma swoje korzenie w lokacji miasta, która miała miejsce na lewym brzegu Warty w 1253 roku. Wcześniej, większość terenu podlegała parafii św. Marcina, datowanej na XI wiek, oraz częściowo parafii św. Gotarda, która istniała po 1135 roku. Powstanie nowej parafii miało na celu objęcie granic ściśle związanych z nowym miejscem. Wyznaczenie terenu pod budowę kościoła odbyło się w rejonie południowo-wschodnim od rynku, a świątynia została konsekrowana najprawdopodobniej w 1262 roku.

W roku 1471, po uzyskaniu zgody od kapituły katedralnej, bp Andrzej z Bnina utworzył kapitułę kolegiacką, zaś kościół miejski zyskał status kolegiaty. Niestety, w 1773 roku, kościół kolegiacki został dotknięty przez pożar spowodowany przez uderzenie pioruna. W wyniku tego zdarzenia, prawa kościoła parafialnego zostały przeniesione w 1798 roku do sąsiedniego kościoła pojezuickiego pod wezwaniem św. Stanisława.

Obszar parafii pozostał niezmieniony aż do XIX wieku, kiedy to przyłączono Garbary, Groblę, ul. Wszystkich Świętych, jak również północną część Rynku Bernardyńskiego. W 1974 roku, część parafii znalazła się w granicach nowo erygowanej przy kościele św. Franciszka Serafickiego, a kolejna zmiana miała miejsce w 1979 roku, spowodowana powołaniem ośrodka duszpasterskiego przy kościele pw. Wszystkich Świętych.

Od 1937 roku w kościele dostępna jest całodzienna adoracja Najświętszego Sakramentu. W latach 1945-1956 kolegiata funkcjonowała jako prokatedra. W 1952 roku, za sprawą ks. Józefa Janego, podjęto inicjatywę wprowadzenia kultu Matki Bożej Nieustającej Pomocy, a w 1961 roku abp Antoni Baraniak dokonał koronacji jej wizerunku. W 2010 roku, kościół otrzymał zaszczytny tytuł bazyliki mniejszej, przyznany przez papieża Benedykta XVI. W parafii działa również stały dyżur spowiedzi, który oferowany jest od 6:30 do 19:00.

Terytorium

Obszar parafialny obejmuje różnorodne ulice w Poznaniu, które są istotnymi punktami w tej pięknej lokalizacji. Wśród kluczowych ulic można wymienić Dominikańską, Garbary (numeracja od 26 do 81), a także Górę Przemysława (numeracja 2-6).

Inne ulice w tym rejonie to Gołębia, Jaskółcza, Klasztorna, oraz Plac Kolegiacki. Z kolei Kozia nie jest oznaczona numerami 11-14. Wśród kolejnych ważnych ulic znajduje się Kramarska.

Ulica 23 Lutego może poszczycić się numerami 40 i 42, natomiast Masztalarska prezentuje numery 5, 5a, 8 oraz 8a. W obszarze tym znajdują się również ulice Mokra oraz Mostowa (o numeracji od 24 do 34).

Nie można zapomnieć o ulicy Paderewskiego (numery 1-3/5, 11, 11a) oraz Podgórnej (numery 9, 11, 13, 13a, 19). Ulice Rynkowa oraz Sieroca (numery od 1 do 7) są również częścią tej parafii.

Wśród innych ulic znajdują się Ślusarska, Stary Rynek, Stawna oraz Strzelecka (numery nieparzyste od 1 do 13). Ponadto, ważny jest ciąg ulicy Świętosławskiej.

Na koniec warto wspomnieć o Szewskiej, Szkolnej oraz Wielkiej. Oprócz tego ważnym punktem jest plac Wiosny Ludów. Inne ulice, takie jak Wrocławska, Wroniecka, Wodna i Woźna również wchodzą w skład terytorium parafii, a ulice Za Bramką oraz Zamkowa (numery od 4 do 7a) dopełniają zbioru ulic.

Ostatnią, aczkolwiek nie mniej istotną ulicą jest Żydowska, która stanowi część tego bogatego terytorium nauczania i posługi w Poznaniu.

Miejsca kultu

Obecne

W Poznaniu istnieje kilka istotnych miejsc kultu, które warto odwiedzić. Szczególnie znana jest Bazylika Matki Bożej Nieustającej Pomocy, św. Marii Magdaleny i św. Stanisława Biskupa w Poznaniu, stanowiąca główny kościół parafialny w tej okolicy.

Kolejnym znaczącym obiektem jest Kościół Najświętszej Krwi Pana Jezusa w Poznaniu, który pełni funkcje kościoła rektoralnego. Murowany z charakterystycznym stylem, przyciąga wielu wiernych oraz odwiedzających.

Innym ciekawym miejscem jest Kościół Najświętszego Serca Jezusowego i Matki Boskiej Pocieszenia w Poznaniu, znany jako kościół podominikański, który obecnie administrowany jest przez jezuitów, wnosząc świeże spojrzenie na tradycje religijne w regionie.

Nie można również zapomnieć o Kościele Najświętszej Marii Panny Wspomożycielki Wiernych w Poznaniu, który reprezentuje społeczność salezjanów i jest miejscem licznych wydarzeń religijnych i kulturalnych.

Nieistniejące

Warto również zauważyć, że w historii Poznania istniały budowle sakralne, które obecnie już nie istnieją. Należały do nich m.in. Kolegiata św. Marii Magdaleny w Poznaniu oraz Kościół św. Gotarda, które były ważnymi punktami na religijnej mapie miasta.

Nie można pominąć Kościoła Karmelitanek Bosych oraz Kolegium jezuitów, które miały swoje miejsce w historii i przyczyniły się do rozwoju kultury i duchowości regionu.

Proboszczowie

Historia proboszczów Parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy, św. Marii Magdaleny i św. Stanisława Biskupa w Poznaniu jest bogata i różnorodna. Na przestrzeni lat, parafia miała wielu duchownych, którzy z zaangażowaniem prowadzili wspólnotę. Poniżej znajduje się lista proboszczów z ich datami służby:

• 1504-1506: Paweł Szydłowiecki,
• 1759-1764: Ludwik Lamparski – doktor obojga praw, kanonik katedralny,
• 1764-1775: Stefan Rola Skrzebowski – archidiakon pszczewski, wikariusz generalny i oficjał poznański,
• 1775-1797: Marcin Kotarbski – kanonik, scholastyk katedralny,
• 1797-1832: ks. Marcin Hantusch (Hantusz),
• 1832-1852: ks. Stanisław Kinosowicz,
• 1852-1864: ks. Wincenty Amman,
• 1865-1895: ks. Walenty Zientkiewicz,
• 1896-1935: ks. Antoni Stychel,
• 1935-1940: ks. Paweł Steinmetz,
• 1945-1975: ks. Józef Jany,
• 1975-1994: ks. Bernard Czajka,
• 1994-2013: ks. Wojciech Wolniewicz,
• od 2013: ks. Mateusz Misiak – wcześniej proboszcz parafii pw. św. Rocha w Poznaniu.

---

Oceń: Parafia Matki Bożej Nieustającej Pomocy, św. Marii Magdaleny i św. Stanisława Biskupa w Poznaniu

---